ANAM

Sabah  kalkar yakar ocakta ateşi

Uykusuzdur anam yoktur neşesi

Evi aydınlatmaz beş numara lamba şişesi

Karanlıkta iğ eğirirdi benim anam

Yöreme biter başlar ıstar işi

Baharın  yağardı köye  kuzu  dişi

Ekmeğe katıkederdi azda olsa aşı

Kanaat ederdi  benim  anam

Köyde erkek önüne geçilmez

Geçen kadınlar iyi görülmez

Örtüsüz çatal kayaya gidilmez

Gidenlere kızardı benim anam

Güz günü çırparlardı cevizi

Kışın yapılırdı çocukların cehizi

Elleri yarılmış  sararmış  yüzleri

Boya sürme bilmezdi benim anam

Sıcak olurdu ekin tarlası

Sırtında çocuk elinde azık torbası

Orağı vurdukça tozurdu ekin tarlası

Hiç şikayet etmezdi benim anam

Ekine giden olmadı fasulye tarlası

Sel bastımı dübdüz olur ekin tarlası

İçinde pilavı dalda aslı torbası

Hakkın işi derdi  benim anam

Sabah erken kalkar tandırı yakardı

Pencereden bakınca içim kızardı

Yağlamış böreği tebsiye koyardı

Bana el ederdi  canım anam

Makinede çekerlerdi sütü

Köyde yapılmazdı hiç görmedim  ütü

İnsanlar olmuş çoğunluğu kötü

Kötülere kızardı  benim anam

Anam giyerdi yamalı şalvarı

Sobanın yanına koyardık mangalı

İki kulpluya basardık yağları

Kayıtı temiz alırdı benim anam

Meşe külü ile yıkanmış tel  tel olmuş saçları

Anamın önüne otururdu mahallenin kızları

Salkım saçak örerdi saçları

Ördükçe keyif alırdı benim anam

YAKUP SARIŞEN